aklımın sabahları


yürüdü uzun hava ben yürüdüm
vuruldu aklımın sabahları
dipsiz bir kuyu gibi suskun
saklanmış tenine şimdi uzak kadınlar

bir inanç gibi taşımalı seni
-o şaşkın hevesle-
loş bir barınaktır gövdem işte
bu çoğalma umudu bu pervane

fena değildi, hiç fena değildi
açılıp kapanan gökyüzüne tutulmak
yeni sözcükler edindim dilime
inatçı bir dilencinin elleriyle yalvardım

o senin sesindir göğe dökülen
bir ırmak gibi ince uzun
renkler arıyorum çiçeklere - görsen
sürünerek alnının tenha yerinden

parmaklarıma yürüdü mahşerin çocukları
sana gelen yanımdır yalnızlık
haydı ömrünü çiz sonra bağışla
olmazsa bir şiire ilk söz ol


dizin    üst    geri    ileri  

 14