Sonu olan bir dünyada, vahşi fakat,
soylu bir sonsuzluğun ortasındayım
:
Büyük bakışlar bitmiş,
başka bir, birine benzeyen ödem dolu özne,
daha çekip gitmiş, açık renkler ve lekeler
beni mahvetmişti.
Zührevi bir hastalık gibi, gizli,
pişmanlıklar içeren, zincir kırıldı,
ve zifir çekildi ama, çetrefil hala,
harıl harıl peşimdeydi.
Karakalem, kağıdın karnında
kargışlar gibi gidip geldi. O halde,
yarım fakat, yan tutan bir cümle şeklinde,
gerçeğin sağına geçti. Dile kıvrım veren
yayvan şeyler dağıldı, ve darmadağın,
bir kimya olarak etrafa yayıldı.
Ortaya bir iyi koymanın,
ve kurbanı ortadan kaldırmanın,
ve ortasından konuşmanın, tam zamanıydı.
Olanları bağışlayan caka,
imdada yetişti, ve biri beni yeniden,
derine, derinin de altındaki med cezire çekti.
Evcil kurtçuklarla, kurgular arasında
bir cereyan oluştu. Ama acayip anlamlar,
ve anlamanın kürtaj çığlıkları, çok huzursuzdu.
