YERSİZYURTSUZ - ÖMER GENÇER


ORTADAKİ DOĞULAR

şiir

ömer gençer


yayına giriş tarihi 01 05 2008





mum alevinin yanında duruyor diri ve açık doğunun ortasından küstah bir esintiyle dalgalanıyordu mum üzerine titrenen bir yaşamı olmuştu kimi zaman ve herkesin kendini değerli saydığı saatleri olmuştu şimdi boyunlarında asılı ilmikleriyle kımıldamadan öylece yatarken armağan edilmiş yoksulluklarının akışında varsıllığı düşleyerek ve bir kırlangıç sürüsü göç etmeye yakın akarsuyu sürükleyerek denize ulaştırmaya çalışıyordu kır çiçeklerinin şaşkın gözleri önünde canilerini kendine çekiyordu korunmasız hali paylaşılamayacak bu kez keder, ölecek birazdan doğa, ölecek umutlar, ölmüş umutların üzerinde yeşeremeyecek ki sevinç bir yoksunun eline tutuşturulmuş yetim basımevlerince basılıp yayınlanmış yayınlar artık oturuyor yazı şımarık bir iskemlede kimi zaman soytarısı, kimi zaman sokak kargaşasının esintisiyle çevrilmiş yaprakları artık amaçlı kullanılıyor saygın yapıtlar ve üreticileri ve tarihle birlikte başlayan devimli felsefesinden sızıyor kan yanık kül kokuları çerçevesini çizerken sınırının çocuğu terk etmiş analardan arınıyor varsıl, direngen, sindirilmiş doğu kuzeyi kış soğuğu, güneyi cehennem sıcağı, batısı küfür, doğusu doğan güneş coğrafyasında türemiş bilimi, felsefeyi, sanatı ve tek tanrıyı satmadan paylaşmış bir toplumun şimdilerde alınyazısını konu edinmiş şarkılarında salınıyor yoksulluğu yitirecek bir şeyi kalmamış insanların çokluğunda şimdi bekliyor analar çocuklarının kırılacak saatlerini kocalarının kanlı dizlerinde geziniyor mezarlık böcekleri ve korkuyorlar yitecek diye değerleri ve koruyorlar yitirecek değerleri kalmamışlardan örtülü bir duruş dururdu onda her şeyi hoş gören bir mitin doğurduğu yaratıkları anlatırken duraksamadan alevler saçan bir karabasanın onu sevişini gecelikli haliyle karnında yüreğinden de bir parça koyduğu sevinçle birlikte yok olduğu o anı nasıl olur da bu oyunu sürdürebilir bir bilinç nasıl olur da alkış tutabilir bir giysinin edinilmesinin varsıllık olabildiği kuzeydeydim o an okunulmadan kazanılabilen bir mutluluk doğurabiliyordum yoksulluktan ama her zaman çok ağardı yoksulluğun getirdiği yoksunluk bu yoksunluğu taşıyabilen toplum gibiydim ben de kimi zaman verebilir miyim diye düşünmüyor değildim yokumu var olan bir tek bendim değersiz bedenimle bana değer verilen ve o zamanlar değer veril(me)diğimi gören biricik benle toplum arasındaki ilişkiydi n i c e l i k ama her zaman tahıldan üretilmiş bir besin ve o besinin etrafına doluşmuş bir yığın ben bulunuyordu soframda bir köşeye çekilip kitapları açtığımda içeriği dolu dolu ikna edici tümceler bulabiliyorum tahıl yetişebiliyordu kuşlardan kalan sürgündü bir ömür tahıldan ürün ekmeğin peşinde zor şimdi varlığı sorgulayıp da yok olanı yazmaya koyulmak yaşamın coşkusundan türetilmiş destanları dinliyor olmak veya kurak bir köyde cılız bir akarsuyu seviyor olabilmek okyanusun getirdiği esintiyi solumak zavallı bir insana yüklenen katliamı kendi coğrafyanda karşılayabiliyor olmak ve çok zor öldürenin de ölenin de bir türden türüyor olması üstelik demek ki adalet adil değil silahsız bir insan öldürülebiliyorsa yeryüzünde, sevdiklerinden ödün verebiliyorlarsa benim anlamadığım bir yöntem mi var benden habersiz bana uygulanan adalet halkın ekmeği değil miydi yoksa şimdi adaletin kanla yazıldığı mıdır kanlar üstüne demek ki silahsız insanların silahlılara karşı savunabilecekleri bir yasaları yok o zaman dedi eşitlik ya herkes silahlı olacak ya herkes silahsız peki dedi işgalin ganimet gelirinden, üretimin paylaşımına geçilen düzende ilkel yasalar geçerli mi birileri geçerli kabul ederken birileri etmiyorsa ve dedi bunca neden varken tarihin biriktirdiği ve dedi katilleri ve oğulları halen düşüncesiz kalmışlarsa ve dedi üzerinde anlaşılmış bir insani hak söz konusu değilken ve dedi özkıyıma titizlenen adalet, başkasını öldürme hakkını bulurken kendinde güç edinmiş kaba kuvvetin bir güçsüze vurabilme durumundaki zafiyet! ki tüm yaşayanlarca ses çıkarılmadığı sürece sürmüş kadavraların gözlerinde kalmış gözyaşıyla yıkanmış bir doğa oysa ki tüm çıplaklığıyla aktarılan insanlara aktarım biçimindeki kurgu öylesine incelmiş ve incelenmiş ki bu kırımı katlanılabilir kıldığını düşünen! bu durumu yaşamamış kişilere olumlu gösterilebilinen! ve yöntemli olarak inanca yedirilmiş! cinayetler düşülüyor günler geceler boyu kayıtlara basın bültenleri sayılarla aktarıyor halka her saat başı diyor ki cinayet kötüdür en ağır şekilde cezalandırılır savaşların özgürlük, halk egemenliği, insanca yaşam gerekçeleri vardır ve yararlıdır halk için ama savaşın ilk yok ettiği de bunlardır diyemeden bitiyor hep yayıncılar o gece deniz yolculuklarında rahat uyurken kanda yüzdürüyor çocuklar ayakkabılarını yerleşik yaşama geçtikleri alanlarda savaş için ayrılan bütçeler kanla ayakta durabilen kurumlar, yönetimler katliamlarda ölenlerin sayıları açıklanıyor her gün oran orantı kuruluyor “özgürlük, halk egemenliği, insanca yaşam” savaşçılarından ölenlerle bir kısmı direnip katledilen, bir kısmı satın alınıp köleleştirilen, bir kısmı alıklaştırılan halk arasında ve izleniyor dünya halklarınca bir kısmının sessiz çaresizlikleriyle hiçbir acı duygusu uyandırmayan sayılarla gece yatmadan önce yatıştırıcı bitki çaylarının içine atılıyor iki adet şeker karıştırılarak bir çırpıda içiliyor DUYGUSUZLAŞMAYLA GELİŞEN DUYARSIZLAŞMA önemsiz bir ayrıntı olarak “özgürlük, halk egemenliği, insanca yaşam” savaşçılarına komuta edenlerin kısa, orta ve uzun vadedeki kazancı açıklanmıyor ölü başına ne kadar gelir elde ettikleri o coğrafyanın sağladığı maddi ve uzun vadeli maddiyata dönüştürülecek stratejik olanaklar ile çevresel etmenler ve yönelimleri kontrol edebilmek için insan hakları, çevre, tarih ve diğer destek kurumlara ayrılan pay oysa doğanın canlıyla arasındaki uyumsuzluktur şiddet yaşam alıştırmasıdır, algılamaktır, alışık olmaktır dersler alsın ki yaşam bir sığınak olsun onun için ölümü beklerken. şiddet, gücün bilinç dışı kullanılma biçimidir ki bu bilinçsizliktir yok edişi önceleştirirken var oluşun doğasına söven ve bu sövgüye katlanan insanların ayrıksılığıdır saçmalık bu saçmalık belirler acıyı ve zayıflığı güçsüzlük gücü kullanmanın bilinmemesidir oysa bilinebildiği anda bilinen odur ki: yıkılmaz denilen surlar kendiliğinden yıkılır ve öyle bir bilgidir ki güçsüzlük gücü içinde taşır ŞİDDET, BİLİNÇLİ BİR GÜÇ OLAMAZ OLDUYSA ORADA İNSANI TARTIŞMAK YERSİZDİR bu serseri duruş, bu kızkıza eğlenmeler, bu bakış ertelenir ne getirir birleşince bir dilden öykünen kalabalık sürükler, götürür, bir kayaya çarpar yeryüzü parçasının satır aralarında “BİR TEK AYNI DİLİ KONUŞAN BİLİNÇLİ US YENİDEN KURAR YAŞAMI” ve öyleyse deyip bir türkü çalar damağına arıların işlediği çalışkanlıkla bu türküdür güçlü ve güçsüz arasındaki aynılığın şiddete dönüşmemiş biçimi buradayız, yağız bir güzelliği serpiştirircesine buradayız, abartarak basbas bağırdığımız evrenin açılı sonsuzluğuna buradayız, abrasını ödediğimiz yaşamın tutkulu kıyısında doğunca güneş birazdan, vurunca sıcak tepemize yavaş yavaş ayrışırız işte şimdi birbirinden farklı akılsız kalabalığız ayrıştırılırız işte şimdi birbirinden farklı ahlaksız yığınız birbirimizi tüketmeye ve kurgu gereği oynayacağımız rollere hazır topluluğun kıvrılıp akan devimiyle açlığını kanla bastıran aşağılığa ait sürünerek yol alınan bir alanda varımızı armağan ettiğimiz varoluştan bu yana sonucu hiç elde edilmemiş bir burgacın içerisinde döne döne yiten, yittikçe üreyen, üredikçe sıkıntılara boğulmuş başı koparılınca seğiren bir gövdede ve kopan başları bir giysinin altına sığınıp sinsice sandığı duruşuyla yargılayan yargıcın yargısındaki yargısızlığı yargılamayan yargı öyle güvensiz öyle çirkin öyle kanlı ki yargının katil olduğu bir yeryüzü olacaksa yaşanacak bir alan kalmamıştır yeniden yaşamayı deneyen halk için demek ki yetmiyor sanat yetmiyor bilgi yetmiyor bilim yetmiyor ölüm bir direnci taşıyabilmesi için eksilen gövdesinde doğaya karşı açlığını savunan bir halk için varedilen eziyete eklenen silahlı savaşıma karşı kim nasıl savunacak varlığını peki savunuyoruz diyenlerin doğurduğu terörle varlıklı ve varolan terör arasında yaşayan halk yerleşik düzene geçmenin kaygısı içinde oluştururken kumdan evlerini tepesine üşüşen örgütlü saldırganlarına karşı yaşarken parçalanmışlıklarını yiten umutlarını gerilimli aşklarını bitimsiz çekişmelerini dirençli kavgalarını ezici sövgülerini ve her şeylerini bir kağıt kayığa yükleyip salacaklar okyanusa ve yanıbaşında kopan fırtınanın kaygısını sindirememişken henüz sağlıksız ve solgun bir tarlanın küçük bir bölümüne gömecekler yaslarını gelgeç de olsa mutlu anlarınıza dikkat edin elinizden alınacaklar tamamı ey halk! bir oğula ağlarken yüreğiniz havai fişekler patlatılacak üzerinizde ve unutmayasınız diye tarihten türetilen bayramlarınızla kibirlendiğiniz kıtada yeni bayram gerekçeleriniz olmayabilecek işte o zaman şimdiki gibi soylu duramadığınızı göreceksiniz ve göreceksiniz ki sınır denen korumalı sandığınız bir alanınız da olamayacak uğruna bağışlayacağınız bir oğlunuz da satılıp satılmayacağına karar verilmeyen onur da işte o zaman toplum denilen nicelik topluluk denilen kümecikler halinde sessiz terörler üretecek yitirecek bir şeyi olmayan yığınlar halinde dibe vuran erdemlerini sunacaklar tarafınıza zaten alçak basınç altında ezilirken siz ayırtında bile olmayacaksınız yazgıyla düştüğünüz düşünüzün içinde ancak gözünüz önünde iğfal edilirken varlığınız öfkenizi, kızgınlığınızı, yıkarken gözyaşlarınızla saplayacaksınız yüreğinize şiddetin uyardığı şiddetle ahlarınızı kıvranarak, sancılı bir tükeniş içinde duyarsız kalmış bir aklı beslemeyecek artık hücreleriniz ve yeryüzüne yayılan vahşet sizde son bulacak ve tasarlanmış yeni düzen gereği izlerken fener alaylarıyla süslenmiş zaferleri geçiş törenlerinde şakşakçıların yarattığı deprem yeni yeni yıkımların da müjdecisi olacak gelecek sonbaharlarda elbette her doğunun bir batışı her doğunun bir doğuşu vardır yuvarlak yüzeyde uzak ya da yakın … yazık insan sana ederin olduğu an öldün ayırdın kalmadı eşyadan çok yazık! KALK bul kendini nerede yitirdiysen.